Z pamiętnika G-Dragona cz. II

Grudzień 2009 r. 

Okręciłem się wokół własnej osi i uśmiechając się szeroko, spojrzałem na siedzącą na kanapie Soyeon. Dziewczyna odwzajemniła gest i uniosła kciuki, dając mi do zrozumienia, że po tylu przebierankach nareszcie znalazłem odpowiedni strój, w którym będę mógł bez wstydu wyjść na scenę. Sam nie wiem, dlaczego zostawiłem to na ostatnią chwilę. Przecież za równą godzinę miał się rozpocząć mój pierwszy solowy koncert, a ja byłem w totalnym proszku. Nigdy wcześniej mi się to nie zdarzyło. Zwykle wszystko było dopięte na ostatni guzik nawet dzień przed występem, a teraz ledwo mogłem wybrać stroje na scenę.

Czasami miłość potrafi człowieka nieźle ogłupić. 

Czując na torsie dłonie Bunny, zagryzłem dolną wargę i obejrzałem się za siebie, chcąc zobaczyć dziewczynę. Soyeon stała tuż za mną i mocno wtulała się w moje plecy, co chwilę gładząc dłońmi białą bokserkę, którą na sobie miałem.

- Nawet nie wiesz, jaka jestem z ciebie dumna, Jiyong – wyszeptała, drażniąc swoim ciepłym oddechem moje odkryte ramię. – Będę trzymać za ciebie kciuki – dodała i odsunęła się ode mnie, ponownie siadając na kanapie.

Odwróciłem się przodem do szatynki i poprawiłem czarnego irokeza, sprawiając tym samym, że Soyeon westchnęła cicho, zagryzając przy tym dolną wargę. Podszedłem do dziewczyny i oparłszy dłonie na oparciu kanapy, nachyliłem się nad twarzą Bunny i delikatnie, niby od niechcenia musnąłem jej usta. Odsunąłem się na niewielką odległość i posłałem Lee zadziorny uśmieszek, czekając niecierpliwie na to, co zrobi. Soyeon zrobiła z ust dziubek, domagając się kolejnego pocałunku, jednak ja zamierzałem się z nią trochę podroczyć. Taka zabawa w kotka i myszkę nim pójdę na scenę, by dać takie show, jakiego jeszcze świat nie widział. Poza tym, chciałem się nieco wprowadzić w odpowiedni klimat przed zaprezentowaniem piosenki Breathe.

Kolejny raz musnąłem ledwo wyczuwalnie usta dziewczyny i na koniec przejechałem po nich językiem, chcąc doprowadzić Soyeon do furii. Wiedziałem, że nienawidzi, kiedy się z nią tak droczę, ale cóż ja mogłem poradzić na to, że mnie to sprawiało ogromną przyjemność? Moim zdaniem nie było nic lepszego od domagającej się pieszczot dziewczyny, która wprost błaga o to, by ją całować i dotykać.

- Nienawidzę cię – wymruczała pod nosem obrażona Bunny i odepchnęła mnie od siebie, przez co ja prawie przewróciłem się na ziemię. – I dobrze ci tak! – stwierdziła morowo, widząc moją zdziwioną minę.

Zaśmiałem się pod nosem i podszedłem ponownie do kanapy, po czym usiadłem okrakiem na Soyeon, od razu obejmując jej twarz dłońmi. Zaskoczona dziewczyna spojrzała na mnie szeroko otwartymi oczami i już miała coś powiedzieć, jednak ja zamknąłem jej usta namiętnym pocałunkiem. Nie chcąc połamać szatynce nóg, uklęknąłem na kanapie i jęknąłem w duchu, gdy dziewczyna wsunęła swoje nad wyraz zimne dłonie pod moją koszulkę.

Głośne i naprawdę niespodziewane pukanie do drzwi sprawiło, że Soyeon podskoczyła ze strachu na sofie i najpierw ugryzła moją dolną wargę, a później w akcie paniki zrzuciła mnie z siebie na twardą podłogę.

- Hej, robaczki, co robicie? – zapytała CL, wchodząc do mojej garderoby. – Przeszkodziłam wam w czymś? – liderka 2NE1 spojrzała na mnie uważnie i zmarszczyła pytająco czoło.

- Skądże znowu! – powiedziała speszona Soyeon, starając się ukryć zażenowanie szerokim i sztucznym uśmiechem. – Jiyong relaksuje się przed koncertem.

- Właśnie – przytaknąłem i podniosłem się z podłogi, posyłając zawstydzonej Bunny zadziorny uśmieszek. – Gotowa do występu?

- Oppa, jak nigdy przedtem! – CL klasnęła w dłonie i usiadła na kanapie obok Soyeon. – Jestem zwarta i gotowa do działania.

Zaśmiałem się pod nosem i kątem oka zerknąłem na Soyeon, która wyglądała, jakby miała zaraz rzucić się na CL i ją zabić tymi swoimi maleńkimi piąstkami. Moja dziewczyna była wyjątkowo uroczą osobą i jeśli bym jej nie znał od tylu lat, to nigdy nie uwierzyłbym w to, że mimo wszystko bywa zadziorna i wredna. Oczywiście sama się do tego otwarcie nigdy nie przyznała, ale wiem, że jest o mnie chorobliwie zazdrosna.

Ja o nią z resztą też i naprawdę czasami mam ochotę zabić własnych przyjaciół z zespołu, kiedy za bardzo się zagalopują i zapomni im się, że Soyeon jest moją dziewczyną, a w przyszłości może także…

- Musimy iść – zakomunikowała CL, podnosząc się z kanapy. Posłałem jej pytające spojrzenie, bo przecież nikt nie przyszedł do garderoby, by nam o tym powiedzieć. – Dostałam smsa, że mamy już się zbierać – wyjaśniła i jako pierwsza opuściła pomieszczenie.

- Idziemy? – zapytałem Soyeon, narzucając na ramiona kurtkę.

Dziewczyna w odpowiedzi skinęła głową i poprawiła moje ubranie, dłońmi przygładzając materiał na torsie. Uśmiechnąłem się promiennie i złapawszy szatynkę za rękę, pociągnąłem ją w stronę wyjścia.

Niech zacznie się zabawa…

*

Od zawsze byłem osobą, która lubi szokować i wprawiać ludzi w zdumienie. Nie chodzi tylko o mój wygląd, ekscentryczne fryzury, oryginalny ubiór, ale także zachowanie na scenie. Był w tym wszystkim jednak maleńki haczyk: wszystko to było tylko i wyłącznie grą aktorską. Według wielu osób, które znały mnie jedynie z telewizji czy koncertów uważało, że jestem typowym zimnym draniem. Arogancki chłopak, który ma w nosie innych ludzi i dociera po trupach do celu. Przy bliższym poznaniu okazywałem się być miłym gościem, niekiedy nawet dziecinnym. Od tej strony znała mnie jedynie rodzina, przyjaciele z zespołu i oczywiście Soyeon, bo przed nią nigdy nie musiałem udawać kogoś, kim nie byłem. Akceptowała mnie takim, jakim jestem; ze wszystkimi zaletami i co najważniejsze – wadami.

Oddychając ciężko, przeszedłem przez mostek biegnący przy scenie, bacznie obserwując przy tym stojące na jej środku łóżko, do którego po chwili podeszła jedna z tancerek. Przejechałem językiem po dolnej wardze i uśmiechnąłem się do samego siebie. Starając się panować nad dziwnie drżącym głosem, usiadłem na łóżku i oparłem się plecami o klęczącą tuż za mną dziewczynę. Kim przejechała dłońmi po moim torsie, a później ja kolejny raz poderwałem się z łóżka, by po chwili uklęknąć okrakiem nad leżącą na materacu tancerką. Z całych sił starałem się skupiać jedynie na śpiewaniu, jednak sytuacja, jaka rozgrywała się pomiędzy naszą dwójką sprawiała, że w głowie miałem totalny mętlik, a w gardle rosła wielka gula uniemożliwiająca mi wydobywanie z siebie normalnych dźwięków.

Zszedłem z łóżka, a gdy ono uniosło się do pionu, Kim złapała za dwa sznurki, dzięki którym mogła utrzymać równowagę. Nie przestając śpiewać, podszedłem do dziewczyny i złapałem ją za udo, mocno zaciskając na nim dłoń. Wtuliłem twarz we włosy brunetki, udając przy tym, że się całujemy.

Kiedy piosenka się skończyła, oboje stanęliśmy na ramie łóżka i przytuliliśmy się do siebie.

Doskonale zdawałem sobie sprawę z tego, że ten występ nie obejdzie się bez echa, jednak chyba nie sądziłem wtedy, że będzie to miało aż tak poważne skutki.

*

Po zakończonym występie od razu udałem się do garderoby, po drodze rozglądając się za Soyeon, która przecież miała oglądać wszystko zza kulis. Nie mogąc jej nigdzie znaleźć, zacząłem podejrzewać najgorsze. Jak burza wpadłem do garderoby i od razu zatrzymałem wzrok na Soyeon, która właśnie wrzucała rzeczy do swojej torebki.

- Kochanie, co robisz? – spytałem zaskoczony, przyglądając się uważnie dziewczynie. – Hej, co jest? – nie uzyskawszy odpowiedzi, podszedłem do szatynki i złapałem ją za nadgarstek, jednak ona jednym szarpnięciem oswobodziła się z mojego uścisku i wróciła do pakowania swoich rzeczy. – Chodzi ci o ten występ? Jesteś zazdrosna?

- Odwal się – burknęła, odwracając się przodem do mnie. Jej zimny wzrok był tak zaskakujący, że nie wiedziałem, co mam powiedzieć i zrobić. – Co to miało być, co? Teraz zamieniasz swoje występy w porno? – prychnęła z odrazą i odsunęła się ode mnie na sporą odległość.

- Przecież to był tylko występ! – zauważyłem zdezorientowany, nie bardzo wiedząc, co mam robić. – Bunny, przestań się wygłupiać, bo zaraz uwierzę, że jesteś zła o ten występ – powiedziałem drżącym głosem, chociaż starałem się brzmieć na rozbawionego.

Kolejny raz zbliżyłem się do Soyeon, a ona znów się odsunęła. Powtórzyliśmy to jeszcze kilka razy, aż w końcu Bunny zatrzymała się na ścianie. Wbiła się w nią plecami i spojrzała na mnie z dziwnym błyskiem w oku.

- Nie wygłupiaj się – wyszeptałem ledwo słyszalnie, opierając dłonie na ścianie po obu stronach głowy dziewczyny. – Hej…

- Powiedziałam, że masz się odwalić – wysyczała zdenerwowana, próbując mnie od siebie odepchnąć.

Byłem nieustępliwy i w dalszym ciągu tkwiłem w tej samej pozycji. Przybliżyłem twarz to twarzy dziewczyny i przejechałem nosem po jej policzku. Wiedziałem, że jest wściekła o ten występ. Sam pewnie zareagowałbym tak samo, gdyby chodziło o Soyeon. Może też zawiniłem tym, że o niczym jej wcześniej nie wspomniałem, ale chciałem, by to była swojego rodzaju niespodzianka dla wszystkich.

- Odsuń się – wysyczała Bunny, gdy przejechałem nosem po jej szyi. – Kwon, odsuń się ode mnie – wycedziła przez zaciśnięte zęby, kładąc dłonie na moim torsie.

- Agassi… ­­- zacząłem łagodnym głosem, chcąc ją choć trochę udobruchać. – Wiem, że jesteś zła, ale…

W tym momencie Soyeon odepchnęła mnie od siebie, a ja nie mogąc zachować równowagi, upadłem miękko na stojącą za mną kanapę. Zdumiony spojrzałem na swoją dziewczynę i przełknąłem nerwowo ślinę. Bunny zabrała jedynie torebkę i szybko wyszła z garderoby, zostawiając mnie w totalnym osłupieniu. Minęła dłuższa chwila nim zrozumiałem, co właśnie się stało. Czym prędzej poderwałem się z kanapy i wybiegłem za Soyeon. Bałem się, że jeśli teraz dam jej odejść, to stracę ją na zawsze.

- Bunny! – krzyknąłem za oddalającą się szatynką i w kilka sekund znalazłem się tuż przy niej. – Proszę cię… - szepnąłem, łapiąc dziewczynę za rękę.

Soyeon odwróciła się przodem do mojej osoby i niespodziewanie uderzyła mnie wolną dłonią w twarz. Byłem tak zszokowany tym, co właśnie się stało, że nawet nie poczułem bólu, który pojawił się po niedługim czasie, totalnie mnie paraliżując.

- Brzydzę się tobą – powiedziała oschłym tonem, a ja poczułem się, jakbym kolejny raz dostał w twarz. – A teraz spieprzaj do tej swojej tancerki i urządź z nią sobie kolejne porno show.

- Ale Bunny… - wyjęczałem żałośnie, jednak na dziewczynę to w ogóle nie podziałało.

Odwróciła się na pięcie i odeszła w stronę wyjścia z hali. Ja natomiast stałem w totalnym osłupieniu i gapiłem się załzawionymi oczami na oddalającą się postać dziewczyny, z którą jednocześnie odchodziło moje serce.

*

W mieszkaniu panowała idealna cisza. Nie miałem najmniejszej ochoty wchodzić do środka, bo wiedziałem, co mnie tam czeka. Nie włączając w przedpokoju światła, zdjąłem buty oraz kurtkę, po czym westchnąłem ciężko, gdy poczułem opierającego się o moją nogę Gaho. Przywitałem się ze szczeniakiem i poszedłem do sypialni. Przymknąłem powieki i wstrzymując oddech, włączyłem światło. Powoli otworzyłem oczy, a gdy zobaczyłem otwartą szafę i puste półki, załamany uderzyłem głową we framugę drzwi.

Odeszła. Definitywnie odeszła.

Osunąłem się po ścianie i usiadłem na podłodze, podkurczając nogi pod brodę. Czując na wierzchu dłoni zimny nos Gaho, spojrzałem na niego szklistymi oczami i podrapałem go za uszami.

- Schrzaniłem – stwierdziłem cicho i pociągnąłem nosem. – Cholernie schrzaniłem.

Z kieszeni spodni wyjąłem komórkę i po odblokowaniu ekranu spojrzałem na wyświetlacz, na którym widniało zdjęcie Soyeon. Jakby automatycznie wybrałem numer dziewczyny i po chwili namysłu nacisnąłem zieloną słuchawkę.

Jeden sygnał, drugi, trzeci i nic.

Wcale mnie to nie zdziwiło. Byłbym chyba bardziej zaskoczony, gdyby po tym wszystkim Soyeon odebrała. Zrezygnowany odłożyłem telefon na bok, jednak zaraz znów po niego sięgnąłem, gdy do mych uszu dotarł dźwięk nadchodzącego smsa.

Nie dzwoń do mnie.

Tak intensywnie wpatrywałem się w treść wiadomości, że nawet nie poczułem, jak po moich policzkach spływają łzy.

Minęły zaledwie trzy godziny od naszego rozstania, a ja czułem się, jakbym miał zaraz umrzeć z powodu braku powietrza.

Błagam, niech to okaże się złym snem…